Waarvoor?

In mijn tijd, moet je mij horen mijn tijd, was Carl Lewis
de held op de honderd meter sprint.
Liep de 100 meter onder de 10 seconden.
Toen wereld record 9,86
Ja en ik liep het in 10,5.
Uuuh, op de 80 meter dan…….
Jahaa, tijdmeting door over enthousiaste gymleraar met stopwatch.
Maar goed was daarmee wel de snelste van de school.
Ik zag eens Judoka Dennis van der Geest stuk gaan.
Schreef lang geleden een Spinsel over hem.
Ik lees nu de verhalen van Sonderland.
Het winnen, maar vooral het verliezen,
het stuk gaan, het compleet fysiek stuk gaan.
Hoe deze atleten vechten, steeds maar weer vechten.
Waarvoor?
Voor dat stukje eremetaal?
Is dat de pijn voor het winnen waard?
Ik word heel emotioneel als ik de verhalen lees van de atleten.
Omdat ik het voel.
Stuk voor stuk de pijn de overhand.
Voor de enkeling het winnen.
De prijs die zij allen betalen nu en zeker als ze ouder worden.
Ik weet als geen ander,
voel mijn lijf,
jaren van strijd,
de pijn.
Waarvoor?
Voor mij het gewoon weer kunnen;
en godvergeten nog één keer die 80 meter in 10.5.
Waarvoor?
Omdat ik het kan.
Omdat ik ik het kan godverdomme.
Daarvoor!