Volmaakt geluk.

Men zegt vaak: ‘volmaakt geluk is een moment opnamen’.
Het zette me aan het denken;
“volmaakt geluk een moment opname” is zo’n cliché.
Maar wat is volmaakt geluk?
En dan nog slechts een moment?
En de tijd tussen die momenten dan?
Is het dan maar lala en modderen we maar wat aan?
Naast dat volmaakt geluk is er dan ook nog zoiets als volmaakt ongeluk?
Dat moet haast wel.
Moeten we eigenlijk niet meer een soort van constante van geluk nastreven?
Lijkt me namelijk vermoeiend voortdurend in een staat van “volmaakt” geluk te leven.
Volmaakt geluk wordt dan denk ik ook gewoontjes.
Ik ervaar momenten van volmaakt geluk als ik samen met mijn gezin of vrienden ben.
Maar dat is weer anders als ik dat soms samen met mijn liefdes partner voel.
Of beter gezegd, kan voelen.
Fransen noemen dat dan weer “petite mort”.
“Petite mort” klink eigenlijk helemaal niet als volmaakt gelukkig.
Nee, eerder heel erg ongelukkig.
Misschien maak ik hier een verkeerde kwinkslag?
Maar goed, volmaakt geluk is voor mij denk ik breder;
het leven van alledag als prettig en fijn ervaren.
En als een kersje op de taart tussendoor even het “volmaakte geluk” voelen.
Het lijkt me anders dat je niet echt gelukkig bent; of wel?