Missen.

Ja ik ben al een tijdje gestopt met schermen.
Mis ik het?
Ja heel erg.
38 jaar is ook lang.
Mijn lijf doet het echter goed.
Heel goed.
Maar mijn lijf snakt naar beweging.
Wilde daar eerst niet aan; Tai Chi.
Iets voor zweverige watjes.
Ja vóóral “watjes”.
Toch respect.
Het doet mijn lijf ongelofelijk goed.
Echter het schermen mis ik wel.
De spanning, de adrenaline, het zweten.
Elke treffer een overwinning op mij zelf.
Op mijn kunnen.
Op mijn lijf.
Ja ik mis mijn Degen.
De pijn?
Nee die mis ik niet…….