Dapper en dualisme

‘Lafaards zijn niet in staat liefde te uiten;
dat is voorbehouden aan de dapperen’.
Is van Gandhi.
Las ik op Valentijnsdag.
Ik wil er wat over schrijven van ik wat ik bij deze woorden voel en denk.
Eigenlijk moet ik de woorden bij Gandhi laten.
Wat kan ik er aan toevoegen?
Zijn er in ongeveer een eeuw na Gandhi nieuwe wijsheden bijgekomen wat de liefde aangaat?
Ik denk niet wezenlijk.
Als ik bedenk wat er bijvoorbeeld zoal geschreven is over de liefde,
is soms zeer zeker dapper.
Verdomt je steekt je nek uit als schrijver.
Zet aan tot denken.
Een trouwe lezer van mijn hersenspinsels zei eens; dat ze met name de dualiteit van mijn spinsels erg kan waarderen.
Wat is dan mijn dualiteit wat de liefde aangaat?
Ik kan er ver in gaan in mijn gedachten.
Maar eigenlijk wil ik alleen maar de woorden van Gandhi beamen.
Ja het kost ongelooflijk veel moed om je liefde te uiten.
De dualiteit; in geaccepteerde uitingen of als uiting zoals ik ben?
Bij de eerste; ben ik een lafaard en ook weer niet want ik ‘uit mijn liefde’.
Bij de tweede; dapper maar is niet altijd handig.
Zou Gandhi dit zo ook bedacht hebben?
Of was het veel eenvoudiger voor hem?
Hij staat voor de liefde.
Streed de strijd der liefde.
Toch was hij een door en door pacifist.
Dus ik denk dat ook hij er niet aan kon ontkomen.
Dapper maar ook dualisme…