Moment

Stukje voor stukje ga ik verder.
Ontdaan van enige schaamte,
ontdaan van elke vorm van egoïsme.
Slechts de een voor de ander.
Terug van weggeweest.
Alle gevaren trotseert.
Maar welke gevaren dan in onze huidige tijd?
Het besef van vergankelijkheid?
Het besef van het nu?
Het vasthouden van het moment.
Echter onmogelijk.
Steeds terug kijkend.
Wetende dat de herinnering aan dat moment,
me drijft tot pure wanhoop.
Was mijn keuze,
juist?
Of was het geen keuze?
En was het reeds bepaalt.
En werd ik gedreven naar wat uiteindelijk geen keus was.
Spijt?
Niet het juiste woord.
Ik koos voor het moment.
Voor mij is er namelijk geen moment na het moment.
Of lieg ik me nu iets voor?
De leugen van mijn bestaan.
Steeds weer op zoek naar waarheid.
Beseffend dat de enige waarheid het moment is…