Vrij van het verleden.

Nee dit is zeker geen positief praatje of oppervlakkig positief denken.
Het is meer een soort van waarheid omtrent mijzelf erkennen.
Ik denk ook zoiets als de liefde voor mijzelf te bewaren.
Het vraagt nog al wat van me.
En nee dat is geen narcisme.
Een soort van introspectie om te zien dat ik het goed gedaan heb.
En ik hoef me niet te verschuilen achter een masker van hersenletsel.
Steeds gedaan wat binnen mijn kunnen lag.
Ja makkelijk achteraf praten van het had anders gekund.
Zekers bezien vanaf het nu; maar vanuit toen?
Ik zou mezelf tekort doen en in de put praten.
Het is zoals het is en ik ben tevreden; sterker nog ik ben trots.
Ik zeg dit uit zelf liefde.
Zo kan ik ook liefde voor een ander voelen .
Ik voel die liefde ook als nooit tevoren.
Het maakt me vrij, vrij van het verleden.
Laat me zijn in het nu.

(Met dank aan aan Mia Leijssen, professor aan de Universiteit van Leuven,
aan mijn oude kennis en financieel adviseur en een mailwisseling waardoor ik
op het idee kwam).