Monsters.

Ik gaf een lezing op een hoge school.
Student vroegen me veel, heel veel.
Wat is trauma?
Hoe uit zich dat?
Ja hoe uit zich dat?
Ik, ik wil antwoorden,
de woorden stokken in mijn keel,
als een los geslagen bezetene zoek ik,
zoek ik in de krochten van mijn bestaan.
Wat is trauma?
Wat is verdomme trauma?
Een illusie van het naakte bestaan,
mijn bestaan maar,
maar wat zeg ik nu?
Trauma niet meer dan een woord,
een woord in de psychoanalyse maar het is ik.
Ja en daar ben plots jij,
een lichtje tussen allemaal monsters.
Ik zie je gezicht,
ik wil je aanraken,
god ik wil je aanraken,
wil je voelen,
zo voelen en ik voel,
ja ik voel,
jou,
jou,
jou,
verlos me van de monsters die in mij huizen,
alsjeblieft;
verlos me…