Stukje hemel.

Ik zag een stukje hemel,
een stukje hemel in je ogen.
Een stukje hemel als een reflectie van mijn zijn,
óns zijn en ik zou willen,
ja eigenlijk willen dat dat stukje hemel geen,
geen utopie van de werkelijkheid was,
onze werkelijkheid.
Die werkelijkheid vervaagd,
vervaagd in een verlangen,
ja een verlangen,
naar het eenvoudige,
het leven,
bewust van leven,
sirene van een ziekenauto en jij,
jij houdt mijn hand,
vast en geeft me toegang tot je hart,
ja eenvoudig en ik voelde,
voelde me veilig gewoon,
gewoon omdat je begreep,
een stukje hemel…