Koffie en intimiteit.

Ze vroeg: heb je zin in koffie of thee?
Een aller daagse vraag in aller daagse setting.
Ze vroeg het vaker.
Zou ze de vraag anders stellen zou het verwarren.
Mij.
Herinner ik mij nog de eerste keer?
De eerste keer dat ze me die vraag stelde?
Nee natuurlijk niet omdat deze vraag er niet toe doet.
En als die er wel toe zou doen?
Zou zíj het zich dan nog herinneren?
Waarschijnlijk evenmin.
Doe maar koffie zei ik.
Met suiker in haar handen keek ze me vragend aan.
Nee, alleen wat melk dat weet je toch onderhand.
Ze knikte en schoof me het kopje toe.
Je wil het soms zoet zegt ze.
Ja.
Ik mompelde iets van dank je wel.
Ik slurpte aan de hete koffie.
Ze keek me moederlijk streng aan.
Sorry, een beetje heet zei ik.
Ik dacht aan hete koffie,
het verlangen,
verlangen met een verwachting.
Dan de deceptie van het bittere.
Maar kan lekker zoet met een schuimende kraag melk.
Als je slurpt een snor,
snor van de melk.
Zou ze het van mijn lippen likken?