Goede voornemens.

Heb ik die?
Goede voornemens zijn altijd gedoemd tot mislukken.
Ja ik ga stoppen met roken.
Maar met een profetische blik dat me dat nooit zal lukken ben ik maar nooit begonnen met roken.
Och goede voornemens heb ik reeds gedaan ergens in augustus 1993.
Ik zat in een rolstoel bij mijn eerste eigenhandig geïnitieerde uitstapje.
Het was achteraf bezien vanuit pragmatische maar vooral ook vanuit verantwoorde veilige initiatieven niet zo’n geslaagde actie vond de verpleging.
Naja het heeft mij vele inzichten gebracht wat mijn mogelijkheden nog zijn in het leven.
In mijn toestand toen waren die tamelijk beperkt.
Onverbeterlijke optimist als ik ben maar bovenal uiterst eigenwijs heb ik al mijn voornemens daarna toch waar kunnen maken.
Ja eentje niet.
Ik geef niemand of iets daarvan de schuld.
Eigenlijk ben ik daar ook niet echt rauwig om.
Had ik anders alle dingen meegemaakt die ik nu heb meegemaakt?
De weg naar al mijn voornemens was moeilijk en hard.
Ik heb daar zoveel van geleerd dat ik nooit zou hebben willen missen.
Nu als ik dit schrijf en kijk naar een letterlijk en figuurlijk mistroostige wereld,
buiten.
Toch een glimlach op mijn gezicht;
ik heb het toch maar allemaal gedaan en het is nog lang niet gestopt.
En u?
Zalig nieuwjaar!