Wonder.

Eigenlijk had ik vandaag een Spinsel over de supportbeurs
die ik vorige week donderdag bezocht heb.
Wilde ik schrijven over mijn innerlijke wrok naar de Hersenstichting.
Maar ik zag en hoorde Marc de Hond, ja de zoon van, zijn optimisme.
Een man met een dwarslaesie.
Zijn gevecht.
Ik ken het gevecht.
Zeker de mijne bij lange na niet de zijne.
Toch de overeenkomsten.
Wij beide hebben van ons ongeluk iets gemaakt.
Ja ik zie het soms niet meer zitten.
Kreeg foto’s van Sint-Michielsgilde/Confrérie.
Zie in gedachten jouw ogen.
Wat hebben die twee dingen met elkaar te maken?
En ik dacht eigenlijk alles;
wat een wonder…