Wat is belangrijker waardigheid of vrijheid?

Ik kom aan deze vraag door een rechtenstudent die deze
filosofische vraag een zich stelde.
Wat hebben waardigheid en vrijheid met elkaar te maken?
Mag de een ten koste gaan van de ander?
Is je waardigheid verliezen erger dan je vrijheid verliezen?
En kan jij dat voor iemand anders bepalen?
Mag ik getuigen voor iemand waardoor hij zijn waardigheid
verliest maar juist daardoor wel zijn vrijheid herwint?
Ik persoonlijk denk niet als voor de persoon in kwestie de
waardigheid op een hoger plan staat.
Al moet ik er bij zeggen dat ik genoeg opportunist ben om te stellen
als het mij persoonlijk aangaat ik toch voor de vrijheid zou kiezen.
Maar dat is dan vind ik eerder laf van mezelf.
Toch is het niet te onderschatten mijn waardigheid of trots.
Waardigheid kan ook een drive zijn.
Therapeuten en familie hebben hemel en aarde bewogen om mij na mijn
ongeluk in een rolstoel te krijgen.
Ik wilde mijn trots en waardigheid behouden dus weigerde ik pertinent.
Pas toen ik mij bewust werd van het feit dat de rolstoel me een
bepaalde vrijheid bood en ik kon gaan en, uuh zitten, waar ik wilde
accepteerde ik pas die rolstoel.
Maar mijn aangetaste waardigheid bleef knagen.
Uiteindelijk de drive om weer te kunnen lopen.
Mensen sterven of zijn levenslang opgesloten juist voor behoud van
hun waardigheid.
Ik kan dat begrijpen.
Je waardigheid ís namelijk je vrijheid.
Vrijheid omdat alleen jijzelf daarover kunt beslissen.
Ja ook als dit ten koste gaat van jezelf…

(Dit Spinsel is naar aanleiding van Der Vorleser van Bernard Schlink).