Heerlijk...schrijven...

“Men moet een onderwerp niet altijd zozeer uitputten dat
men de lezer niets te doen overlaat. Het komt er niet op
aan te doen lezen, maar te doen denken”.
Is niet van mijzelf maar van Charles de Montesquieu 1748.
Ik vind dat een zeer goede gedachte over schrijven.
Ik probeer dat ook met mijn Spinsels.
Maar met enige regelmaat slaat bij mij echter de twijfel toe.
Want soms worden ze helemaal niet begrepen of eenvoudig niet
begrepen wat ik zelf in gedachte had.
Aan de andere kant is dat erg?
Het leuke is dat dat ook mij weer aan het denken zet.
De stelling van Montesquieu bevrijd me ergens ook.
Bevrijd me van alleen dat te schrijven wat de lezer meteen begrijpt.
Want kan ik kijken in het hoofd van de lezer?
Wat is zijn/haar stemming op het moment van het lezen van
mijn hersenroerselen?
Welke emotie raak ik?
Brengt mij op mijn boek.
Ik heb daarin veel beschreven maar ook vooral níét beschreven.
Mijn verhaal ontdaan van alle opsmuk.
Gewoon mijn verhaal.
Toch hier en daar mijn fantasie.
Of eigenlijk het spelen met mijn hersenen.
Fantasie, werkelijkheid naar gelang de perceptie van de lezer.
Uiteindelijk weet alleen ik.
Heerlijk…schrijven…