Verlossing.

Ik zou willen weten mijn begin.
Nee niet mijn einde.
Aan de andere kant; een einde is doorgaans
de start van een nieuw begin.
En ik zou willen steeds opnieuw,
opnieuw de verwondering naar het leven.
Ik zou willen steeds opnieuw de liefde.
Dat sleetse van de liefde achter me laten.
Achterlaten in de eeuwigheid van mijn herinnering.
Me laten meevoeren op het onbekende.
Een nieuw gezicht, nieuwe gedachte, nieuwe geur, geluid.
Maar ik weet elk nieuw begin is ook een begin naar het einde.
Mij steeds achter latend in het onrustige van mijn zijn.
Steeds achtervolgd door de dood.
De dood als compagnon naast me.
Wakend over mijn bewustzijn van leven.
Speelt een spel van nieuw begin, einde, nieuw begin.
Ik weet dat hij uiteindelijk zal winnen.
Maar dat spel met me drijft me tot waanzin.
Het is niet eerlijk;
of toch?
Verlossing?