Bij god niet.

Vraag me niet wat ik verwacht.
Zoveel wanhoop in een man.
De klok is mijn vriend niet meer.
De wijzers drukken me het verleden uit
naar de toekomst.
Krampachtig houd ik vast aan dat,
dat wat eens was.
Wil ik terug draaien.
Ik zou dan even terug gaan,
terug naar de 4e juni 1993.
Zou ik anders besluiten.
Niet motor gaan rijden.
Maar ik deed het wel.
Maar de klok kan ik niet terug draaien.
Beetje zwaarmoedig vindt u niet?
Toch is het eigenlijk positief.
De motor ontnam me een leven maar
gaf me er ook eentje terug.
Een bewuster,
een intenser.
Had ik dat willen missen?
Als ik in je ogen kijk zie ik,
zie ik dat ik dat bij god niet had
willen missen…