Hondenleed.

Ik kijk door het grote raam.
Besneeuwde weilanden en daar in de verte het kasteel.
Zie dan man met hond met zo’n schopje voor de drollen.
Ken hem.
Loopt altijd alsof hij de trein nog moet halen.
En de hond?
Die rent achter hem aan.
Arm beest want je zou maar eens zo op je dooie
gemakkie lekker willen kakken.
Nee baas lief wil snel af van die dagelijkse plicht.
Dan snel terug naar de kachel.
Ik neem aan ook een verwarmd toilet waar hij met een krantje.
Of ook geen tijd want zijn vrouw wil snel.
Zou zij dan ook zo’n schopje hebben?
Zie ze al gehaast lopen met dat schopje.
Achter haar aan man met broek op z’n knieen.
Och hondenleed en mijn Spinsels…