Thuis.

Zit een vrouw op de veranda.
Ze leest.
Ze leest een krantenartikel.
Een stad in Brabant.
Burengerucht, vrouw geslagen.
Man een nacht in hechtenis.
Ze zucht, achter haar een onvoltooid huis.
Een huis wat moet worden een thuis.
Beter als het vorige dat ook weer beter was als het vorige.
De huizen droegen in zich,
het tijdelijke.
Evenals de bewoners.
Ik ken de vrouw uit de krant.
Ik ken de vrouw op de veranda.
Beide geen thuis.
Zo vaak opnieuw begonnen.
Nooit afgemaakt.
Steeds zoekende naar een thuis.
Beide niet bewust wat thuis zijn is.
Thuis zijn in je hart.
Thuis zijn in je ziel.
Thuis zijn voor je naaste.
Thuis, thuis, thuis…