Rode petje.

Ik liep op zondagmorgen, kwam ik ze tegen.
Rode petjes.
Ongeveer twintig van die mid veertigers met strakke broekjes en truitjes.
Ook rood trouwens.
Op van die super lichte wielrenfietsen.
De voorste rijder riep: “oppassen wandelaar met hond!”.
Zoevend kwamen ze aan me voorbij.
Het ging best wel hard.
Ze fietsten of hun leven ervan af hing.
Op zondag morgen???
Kom op zeg, ga lekker uislapen, knuffel je vrouw of whatever.
Maar zo fietsen dat je er moe van wordt?
Naja ’n tiental meter na de kopgroep kwamen er nog drie.
Hijgend en puffend.
Ik denk druk pratend over naar welke kroeg ze dadelijk gingen.
Ik zie ze al zitten; fiets tegen de muur onderuit op een stoel.
’n Pot bier.
Hun rode petje?
Aan de kapstok…