Rituelen.

Zou ze zijn goedkeuring willen?
Of wil ze juist zijn afkeuren?
Spijt, verloren geluk.
Hij spreekt zich niet uit.
Hij laat.
In zijn hart is hij bij haar.
In zijn ziel is hij bij haar.
En dan ook weer spijt, verloren geluk.
Zelden, is er een tweede kans.
Toch blijft dat hopen.
Tegen beter weten in.
Bij elke ontmoeting weten,
herinneren,
de schaarse ogenblikken.
En dan de rituelen.
Daar is geen ruimte voor nieuw geluk.
Alleen zij hebben dat.
Zou het kunnen met een ander?
Niet voor het definitieve.
Is dat de dood?
Of wat moet hen doen scheiden?
Wie geeft verdomme het antwoord?!!
Zij, hij?
Wat blijft zijn de rituelen.
Ze blijven als bevestiging van hun verbondenheid.