Lichtzinnig

(Ik heb met dit gedicht deelgenomen aan de wedstrijd voor de trofee van de “raadselige roos”. De jury vond het 3 keer niets. U?)

Ondraaglijk,
die lichtzinnigheid.
Steeds weer vervoert door dat ene,
dat wat je niet beschrijven kan.
Niet te vatten in woorden.
Wel steeds geprobeerd.
Het is vreselijk om van iemand te scheiden waarvan je houdt.
Goed wetende dat dat het beste is.
Maar voor wie eigenlijk?
Geen lichtzinnig besluit.
Dingen gebeuren niet uit lichtzinnigheid
maar omdat de tijd dat zo bepaalt heeft.
Je moet mee in de stroom van de tijd.
Je hebt het zelf in werking gezet.
Maker van je eigen geluk.
Maar maak je ook je eigen ongeluk?
Alsof het een keuze is.
Geluk, ja.
Ongeluk, nee.
Toch beide.
Noodlot?
Waar ontleent zich het zijn bestaansrecht aan?
Dan komt het moment.
Moment van geluk.
Geef je er aan toe,
of laat je?
Je kiest voor dat moment.
Want misschien nooit meer.
Dus lichtzinnig?