Aanschouwen en ikke.

Marlies als toeschouwer of als, hoe zeg je dat?,
geaanschouwde?
Ze zit in een amfitheater van het Kroller Muller.
Ze is de toeschouwer want ze zit op de tribune.
Ik in de arena dus de geaanschouwde.
Maar ben ik eigenlijk niet de toeschouwer?
Ik maak tenslotte de foto.
En toch sta ik in de arena om aanschouwd te worden.
Door het publiek;
Marlies.
Grappig die ambiguïteit.
Met een druk op mijn toestel onderga ik een gedaanteverwisseling.
Van toeschouwer naar aanschouwde en vice versa.
Innerlijk veranderd er niets of toch?
Nee, zal je zeggen.
Stiekem toch.
Ik werd me namelijk bewust van mijn gedaanteverwisseling.
Want hoe snel ik iemand in een hokje plaats.
Puur door de omgeving ingegeven, de achtergrond.
Maar ik kan daarom niet weten hoe iemand is.
Als maker van een foto plaats ik het buiten mijzelf.
Neem ik geen verantwoording.
Leuk om eens dieper na te denken over een simpel iets.
Wie denkt er nou ooit over na?
Naja, ikke…….