Ééntje.

Heb al zo’n 28 jaar een probleempje.
Naja “probleempje” een dik vet probleem!
Heet NAH, hersenletsel.
Ga daarvoor al meer dan 16 jaar wekelijks naar een oude Chinees.
Ja wekelijks een stuk of 14 naaldjes in mijn kop.
Kunt u zich voorstellen?
Dus een jong leven lang al!
Voor hij de naaldjes zet voelt hij altijd eerst mijn pols.
En nee hij heeft geen EPD.
Hij heeft niet eens een computer of gebruikt papier.
Voelt slechts mijn pols.
Weet dan precies wat ik heb.
En nee hij zegt nooit wát.
Zijn gezicht onbewogen als marmer.
Hoogstens een hoofd knikje of vraag.
Pijn daar?
Slapen slecht?
Soms een bevestiging of ontkenning van mij.
Onze hele conversatie is in 16 jaar nooit meer geweest dan dit.
Nu voor de eerste keer in 16 jaar en 8 maanden.
Een glimlach op zijn gezicht en de woorden of woord:
Goed!
Hij zette nog slechts één naaldje.
Ééntje…….