Misschien later.

Vreemde tijden.
Ik lees een verhaal van Grünberg.
Hij schrijft over zijn vele verblijven in hotelkamers.
Vergelijkingen met de Toverberg van Thomas mann.
Dat gaat over een verblijf in een sanatorium.
Een flirt met de ondergang want het gaat niet om het weer gezond worden.
We zitten nu met z’n allen ook in een soort luxe hotelsuite.
Niet wetende dat de oorlog morgen uit zal breken.
Wie zal sterven, wie zal overleven.
Dat doet me weer ergens denken aan Eckhart.
De Duitse Canadees heeft het altijd over het “nu”.
Zijn “nu” is het morgen van gisteren.
Ik heb Grünberg, Mann, Eckhart gelezen.
Zij allen zijn “nu” gevormd door “gisteren”.
Ik zie een eekhoorntje blij van tak tot tak.
“Nu” maar ook gisteren.
Ik in een hotel suite, sanatorium, mijn werkkamer.
Flirtend met de ondergang die nooit komen zal.
Tenminste; “nu” nog niet.
Misschien later…….