De zin van ons bestaan.

December een maand voor bezinning.
Vele dingen razen door mijn hoofd.
Een journalist vraagt: “wat is de zin van ons bestaan?”
Ik gaf hem een antwoord.
Antwoord op iets wat ik denk rein filosofisch is.
Ik vraag me die vraag al zolang.
Krampachtig zoeken en invulling geven aan die “zin”.
Misschien trek ik het teveel op het persoonlijke.
“Ons” bestaan?
Maar is het niet zo om eerst een antwoord te vinden voor jezelf?
Is er niet ook iets als wat men dénkt of verwacht wat de zin is?
Dus een soort maatschappelijk aanvaarde “zin van?”
Maar is dat dan ook de mijne?
Een soort van confrontatie met het leven.
In al zijn facetten.
Hard, onverbiddelijk oordelen en veroordelen.
Dan vraag ik om vergeving aan het leven.
Een soort van nederigheid tegenover dat immense,
dat grootse, meeslepende en alles overheersende.
Dan beseffen dat de zin van ons bestaan het bestaan zelf is.