Brieven uit Berlijn. 3.

Ik bedoel daarmee te zeggen dat ik niet kan begrijpen dat een mens een ander
mens zo iets afschuwelijks aan kan doen. Ik ben ook een mens en zou ik dat dus
ook kunnen doen? Maar daar is ook een beweging als het Nationaal Socialisme dat
zoiets immens in beweging heeft gezet met miljoenen doden als gevolg. Ik kan dat
gewoon niet bevatten. Mensen deden dit en ik ben óók een mens. Wat is mijn
verhouding dan tot mijn mens zijn? Ik wil namelijk niet weten dat er waarschijnlijk
ook zo’n stukje verschrikkelijk mens in mij zit.

Gekleurde werkelijkheid.

Het is absoluut zo aan welke kant van de grens je je bevindt. Ieders persoonlijk leed
is altijd het ergste. Daarom ben ik ook zo verward als ik de film “Das Bot” zie want plots
sta ik aan de kant van de bemanningsleden en dát zijn Duitsers, de agressor. Ik hoopte zo
dat ze zouden overleven. Maar daar gaat het mij niet om. Juist als een land gruwelijke
misdaden heeft begaan heb je dan automatisch ook het recht om dat land op zo’n
gruwelijke wijze te straffen? Ben jij dan beter dan de agressor? Het was toch een absolute
misdaad van de VS om atoombommen op Hiroshima en Nagasaki te gooien? Zijn zij daarom
veroordeeld? Nee want zij stonden aan de kant van de “goede”. Daarin verlies ik ook de
connectie tot mijn mens zijn want de vraag is: wat is rechtvaardig? En zeker geldt ook voor
mij als iemand mijn kind vermoord dat de ergste dood van de moordenaar niet erg genoeg
kan zijn. Maar ik ben ook een beschaafd mens. Hoe ver ga je en wat of wie geeft je het
recht tot een bepaalde vergeldings-actie?
Lief ik weet het niet…….

(Wordt vervolgt)