23/jul/18

Brieven uit Berlijn. 1.

(Hier volgt een serie van 4 brieven met mijn ervaringen tijdens mijn reis naar Berlijn).

Tja en dan Berlijn zelf; de Brandenburger Tor, de Gedächtniskirche. Ik werd plots
overmand door zo’n diepe emoties dat ik kon huilen.
Ik weet niet goed hoe ik je dat moet vertellen. Ik voelde, ik voelde zo diep de pijn, het
leed maar ook dat immense, de macht en de kracht.
Ik kon het bijna niet hebben. Ik voelde een onbeschrijfelijke energie en ik kon het niet
plaatsen.
Ik kón het gewoonweg niet plaatsen!
Ik wilde zo graag begrijpen maar ik voelde me zo nietig ten opzichte van gruwelen van de
mensheid. De vraag wie goed was of slecht, winnaar of verliezer? Ik kon niet de kant van
de verliezer kiezen maar ook niet die van de winnaar. Toen ik op de Joden gedenk plaats
rond liep moet dat toch eigenlijk niet moeilijk zijn dacht ik. Mijn god wat is dat indrukwekkend
om daar te lopen. Een bizarre gedachte kwam bij mij op, precies de gedachte die bij me op
kwam toen ik het boek over de goelags las. Eigenlijk waren de nazi’s human door de Joodse
mensen op een bijna industriële snelle wijze te vermoorden.
De miljoenen gemartelden en uiteindelijk gedode burgers in de goelags tijdens het Stalin
regime. Het leed dat miljoenen gewone burgers geleden hebben door de “goede” geallieerden
tijdens de bombardementen.
En was het strategisch en strikt noodzakelijk om steden als Berlijn en Dresden compleet plat
te bombarderen met honderdduizenden burger doden? Ja om het Duitse volk te demoraliseren.
Maar is dit niet ook een oorlogsmisdaad?

(Wordt vervolgt).


Reacties