26/mrt/18

Eeuwig levend.

Ik heb de tijd dacht hij.
Niet beseffende dat de tijd hem heeft.
Dwangmatig, almachtig tikt de tijd weg.
Eens voor hem de laatste tik maar zelfs dan,
dan tikt de tijd verder.
Zonder hem.
Toen de tijd met hem tikte was alles eindeloos.
Kijkend in de spiegel zag hij de leugen.
De leugen van de tijd.
Hoe waar die leugen eigenlijk is zag hij toen de tijd hem ontnomen werd.
En hij gaf kleur,
kleur aan een nieuwe tijd.
Ja ook deze tijd brengt hem eens tot de laatste tik.
Dan geeft hij slechts kleur aan de geschiedenis.
Bescheiden;
ja, maar door zijn woorden levend.
Geschreven dus in tijd gezien eeuwig.
Wie zal met hem delen die tijd?
Uiteindelijk de dood…


Reacties