Melancholie en de oude Schot.

Zondag morgen en ik schenk me een lekkere whiskey in.
Donderdag gekregen.
Waarom?
Omdat ik gewoon een hele lieve vent ben.
Ahum…
Een Jack Daniels.
Een Amerikaanse Blend.
Hij staat nu vriendschappelijk naast een 8 jaar oude Schot.
Nee hoor ik ben echt geen kenner.
Ik vind het gewoon zo nu en dan lekker.
Ik word dan ook altijd een beetje melancholisch.
Voel de geurige alcohol in mijn keel schroeien.
Herinneringen komen,
gevoelens en ja ook inspiratie.
Zeker ook van weemoed.
Wat nooit komen zal,
wat nooit zal zijn.
Maar ik voel ook liefde,
fijne warme liefde.
Zal ik er nog eentje nemen?