Onvervulde dromen.

Toevallig lees ik over Delphine Delamare en haar zoektocht naar puur genot om te ontsnappen aan de dagelijkse sleur.
Ze pleegt overspel.
Uit een soort hedonisme?
Of zocht ze liefde?
Of wat zocht ze eigenlijk?
Zich zelf?
De pleegt uiteindelijk zelfmoord uit schaamte toen het ontdekt werd.
Dan lees ik een verhaal over een getrouwde vrouw die verliefd wordt.
Heel gelukkig met haar keurig model gezin.
Maar het is sterker dan zijzelf.
Nooit eerder in haar leven.
Ze wil leren voelen.
Maar om te leren voelen moet ze verraad plegen aan diegene waardoor ze denkt gelukkig te zijn.
Dan overspel.
Ze vergeet echter om te leren voelen moet ze durven opgeven.
Opgeven van een voorspelbaar correct leven.
Die moed heeft ze niet.
Zelfs niet om eerlijk te zijn naar zich zelf.
Nee ze pleegt geen zelfmoord.
Ze doodt de liefde en daarmee een stukje van zich zelf.
En haar minnaar?
Niet meer dan een middel voor onvervulde dromen…