Cultuur.

Gisteren samen met de kinderen naar Bronbeek.
Het museum over Indonesië.
Ja ik ben er al vaker geweest maar nu met zoon en dochter.
Ik heb er eerder een Spinsel over geschreven: ‘Vergeten’.
Vreemd toen ik daar rond liep werd ik op een of andere
manier heel emotioneel.
Begin ik echt oud te worden?
Iets in de mens zoekt naar zijn oorsprong van zijn bestaan.
En ik, ik ben ontstaan uit een verleden vol met leed.
Me realiserend dat ik een nazaat ben van de eerste vluchtelingen.
Vluchtelingen met ook een totaal eigen cultuur.
Maar wat is daar van over gebleven?
Niet meer dan een enorme eetcultuur.
Een cultuur die sterk voortleeft bij onze dochter.
Dochter lief die iedere maandag haar “eet club” heeft.
Zij kookt en verschillende studenten komen dan bij haar eten.
Mijn Indisch omaatje zou vertederd lachen.
En mijn opa zou meteen aanschuiven.
Ik heb niet veel van dat Indische maar toch dát stukje
Indische eetcultuur blijft voort leven…