25/jul/16

Pintje.

Gedreven door,
ja door wat eigenlijk?
Zo’n gevoel van een soort ratrace.
Ratrace om te reizen naar steeds verdere oorden.
Wij?
Wij waren naar Antwerpen.
Weken?
Nuh, slechts 4 dagen.
Ik zei dat laatst toen ze me vroegen.
De reactie: O, Antwerpen met zo’n meelijwekkend lachje.
Maar 4 daagjes dus?
Ja 4 hele dagen!
Voelde me in eerste instantie een beetje beschaamd.
Waarom eigenlijk?
Nee niet duizenden KM’s met het vliegtuig naar verre oorden
of wilde trek tochten door Tibet of de Grand Canyon.
Gewoon iets van 150 KM rijden naar Belgiƫ.
Minder dan 2 uurtjes rijden!
Geen files, douanestress, oververhitte auto of vliegtuig met
lekke band.
Op een terrasje onder Platanen met een koud Belgisch pintje.
Heerlijk!
Zag mensen uit de hele wereld.
Ze vertelden hun verhalen.
In mijn hoofd speelden ze af.
Een Amerikaans verliefd stelletje,
een oude man, Frans, nippend aan zijn Ricard,
het meisje uit Zweden met fel roze haren, zwarte lippenstift,
zwart strak jurkje met overdreven hoge hakken.
Een groepje negers met dreadlocks poserend bij een oud standbeeld van Rubens.
Oja, met van die koddige lachende kleine kindjes van hun.
Op de achtergrond de piepende trams en claxonnerende auto’s.
En ik?
Och gewoon zittend, kijkend en luisterend naar de verhalen van al
deze mensen.
In 4 dagen over de hele wereld met slechts een pintje…


Reacties