20/jun/16

Tederheid.

Zoals dingen gaan.
Overtuigd van mezelf en dan,
dan beseffen dat niet ik maar een onzichtbare
kracht me leidt.
Steeds maar weer diezelfde fout.
Een fout dat niet meer is dan mijn gevoel.
Is voelen fout?
Hoe puur kan ik zijn?
Ze is kwetsbaar.
Ik onbehouwen.
Treed met voeten haar grenzen.
Zij de mijne.
Mijn kwetsbaarheid;
trots.
Teveel pijn leidt me.
Laat me lijden,
lijden van verlangen.
Maar het is niet ik maar zij die lijdt.
Verscheurd door wat goed is, wat fout.
Ze hoeft niet te kiezen,
ik moet kiezen,
ja ik wil,
haar liefde,
haar tederheid.
Het is nooit genoeg,
genoeg, genoeg tederheid…


Reacties