Orpheus en Eurydike.

Probeer krampachtig te verzetten,
verzetten tegen die niets ontziende melancholie.
Sorry maar het is nu eenmaal zo.
Zo kom ik de volgende zin tegen:
“Ieder mens bevindt zich eenzaam in zijn heden”.
Hij is van Harry Mulisch, in Grondslagen van de
mythologie van het schrijverschap.
Hij zegt daarin onder andere:
Als je in de sterrenhemel kijkt, kijk je in het
verleden. Zonnestralen hebben 8 minuten nodig
om je te bereiken dat betekend dat de zon 7 minuten
geleden gedoofd kan zijn.
Dat zou betekenen als ik mijn geliefde zie is dat
driehonderd dertigste seconden verleden tijd.
Dat is de eenzaamheid van ons eigen heden.
Mulisch stelt dat alleen een gemeenschappelijk nu
wordt bereikt door middel van seksualiteit.
Ik vind dat in interessante gedachte.
Maar ook een beklemmende.
Want dat zou betekenen dat het ultieme samen zijn enkel en
alleen plaats kan vinden als je seks met elkaar hebt.
Beklemmend?
Och ook wel een intrigerende gedachte.
Mulisch legt daarin ook een stukje mythologie namelijk.
Je zou de onsterfelijkheid kunnen bereiken door net als Orpheus
een lied te zingen voor Eurydike in de onderwereld en zo
samen gelukkig in de Elysische velden voort te leven.
Kijk en dat vind ik nu weer een mooie gedachte.
Zeg maar een gedachte die antidepressiva overbodig maakt…