24/aug/15

Ik weet het niet.

President van Japan maakte geen excuses bij de 70 jarige
herdenking van WO II voor hun oorlogs misdaden.
Ligt nogal gevoelig in China en Korea.
Gaat nu te ver om alles te belichten.
Ik besefte plots; is Abe eigenlijk ook aan mij geen excuses verschuldigd?
Mijn opa was 16 maanden dwangarbeider bij de aanleg van de Birma spoorlijn.
Volgens de Japanners een cruciale lijn voor bevoorrading van
hun troepen.
Kostte ongeveer 15.000 dwangarbeiders het leven.
Mijn opa overleefde.
Tegen welke prijs?
Kan Abe, Japan, dat ooit goed maken?
Ik weet het niet.
140.000 doden door de atoombom op Hiroshima.
Had de VS dit recht?
Moeten niet ook zij hun excuses aanbieden?
Ik weet het niet.
Ik dacht aan mijn opa.
De jaren ’30.
Zeer hoge werkloosheid, armoe.
Naar “onze Oost” bood uitzicht op zijn uitzichtloos bestaan.
Hij was jong.
Geld en avontuur lonkten.
Het eindigde in een deceptie.
Weet u ik heb helaas nooit de verhalen over de verschrikkingen
persoonlijk van hem gehoord.
Ik vorm mijn beeld uit de verhalen die ik lees en zie op TV.
Naarmate mijn leeftijd stijgt, stijgt ook mijn besef.
Besef van een kracht in mij.
Zoek geen schuldigen.
Maakt me wel enorm nieuwsgierig.
Nieuwsgierig naar mijn blauwdruk.
Waar komt die innerlijke kracht vandaan?
Is die eindig?
Ik weet het niet…


Reacties