Keerpunt.

Zo op een dag besef ik;
een keerpunt.
Ik heb verder geen idee.
Enkel dat.
Een moment van totale eenzaamheid.
Of eerder het besef.
Dan een keerpunt.
Punt van herkenning,
punt van bezinning.
Ik loop, loop en dan een ontmoeting.
Een van vele, weinig woorden slechts,
slechts blikken.
De dood in zich dragend.
En ik voelde, voelde enkel en zag,
ogen die een verhaal vertelden.
Er was een wederzijdse herkenning van
de dood en het verlangen naar leven.
Het verdrong mijn eenzaamheid…