Verzetten tegen de diagnose van artsen.

“Alte Leute und wir Sträflinge leben von den Erinnerungen”.
(Oude mensen en wij gevangenen leven van de herinneringen).
Las deze zin in een oud Duits boek over een krijgsgevangene in Siberië. Ik vind het daarom zo’n interessante zin omdat ik met die gedachte enorm geworsteld heb tijdens mijn één jarig verblijf in het ziekenhuis met hersenletsel.
Want wat nou als je geen herinneringen meer hebt?
Je herinneringen vormen namelijk je identiteit.
Vergelijk het maar eens met een computer.
Een ieder heeft wel eens meegemaakt dat zijn of haar computer
gecrasht is. Stel je daarbij voor dat echt al je gegevens onherstelbaar verdwenen zijn. De computer wordt weer gerepareerd en werkt weer perfect echter het is nu gewoon een computer en zou ook de computer van je buurman kunnen zijn of van een verre neef in Amerika. Er staat namelijk niets meer van jouw persoonlijks in; jouw handtekening, jouw identiteit is er uit verdwenen.
Met hersenletsel is je identiteit ook verdwenen. In de eerste plaats kan dat komen door amnesie, geheugenverlies, en in de tweede plaats jij als persoon ben je gewoon kwijt. Je moet jezelf weer (her)vinden.
Het heeft zo zijn nadelen maar zeker ook zijn voordelen want je kunt als een soort helikopterview kijken naar je eigen gedrag.
Wat goed is behoud je en wat slecht is delete je gewoon.
Daarbij sterk geholpen door psychologen en naasten die daar een
duidelijke mening over denken te mogen hebben. Want jij kunt daar
geen mening over hebben want je hebt tenslotte hersenletsel.
Maar het uiteindelijk resultaat ben jij dat dan zelf nog wel?
Of ben je een nieuw gerestyled en gevormd mens door de ogen van psychologen en naasten?

Nu een leuke van Arnold Grunberg die een zin citeert van een psychiater in een van zijn columns in de Volkskrant.
“Een patiënt moet zich tegen de diagnose verzetten. Aangezien een mens zich identificeert met de diagnose betekent dat hij zich tegen die identiteit moet verzetten”.

Wel geinig dat juist een psychiater dit gezegd heeft. Bij uitstek
de persoon die mensen in vakjes duwt in naam van de wetenschap.

Ik verzet me al meer dan 20 jaar daar tegen maar het probleem hierin is dat je meteen in het hersenletsel verdom hoekje wordt gedrukt van: zie je wel dat je hersenletsel hebt want je verzet je tegen de feit dat je hersenletsel hebt. Iets wat artsen en psychologen onomstotelijk bij je vastgesteld hebben. Dat typische gedrag hoort bij iemand met hersenletsel. Je wilt dus niet beter worden.

Beter worden? Wie is dat dan die dan beter is…?