Uitnodigen.

Wat denk je Roger zou ik ze allemaal uitnodigen?
Uitnodigen op mijn begrafenis?
Hoezo uitnodigen op jouw begrafenis?
Ben je van plan te gaan sterven dan?
Nee, nee dat niet maar ik krijg hier zo’n familiegevoel van.
Minstens zo’n stuk of 7 tot 10 keer per jaar.
Een treffen voor een toernooi of in schermtermen te blijven;
voor een convocatie.
Er komen meestal allemaal de dezelfde mensen.
Soms een nieuweling of schermers uit Duitsland.
We staan ons naar het leven op zo’n dag.
Ongeveer 20 partijtjes van een duur van maximaal 3 minuten.
Veel geschreeuw, verhitte emoties en daarna?
Daarna gezellig geklets en gelach.
Tja zou ik ze uitnodigen?
Is er dan zo’n laatste eerbetoon met “één voor allen en allen
voor één” leus?
Of meer een zucht van verlichting: één tegenstander minder?
Dat laatste denk ik niet we zijn tenslotte schermers en schermers
hebben toch iets van gevoel van eenheid, saamhorigheid.
Een sterk individualistische sport dat een binding geeft onder mensen
die naar mijn gevoel erg speciaal is.
Ingegeven door een eeuwen oude historie van de sport.
Beoefen je hem verword je familie.
Ja ik denk dat ik die familie uit zou nodigen…