27/okt/14

Rechtvaardiging van hun bestaan.

Woorden in een interview met de dochter van Harry Mulisch.
“Nee ik ga mijn gedichten niet helemaal uitleggen want dan
kan ik net zo goed een roman schrijven”.
Het gedicht vertelt een verhaal en je haalt de kracht uit het verhaal
als je het helemaal uit gaat leggen.
Zo heb ik er nog niet over nagedacht.
Maar zo zijn mijn Spinsels.
Naakt, kaal, zonder invulling van.
Ik laat de lezer invullen.
Rijk, rijker want gevuld met het voorstellingsvermogen
van de lezer.
Hoe vult hij/zij die in?
Mijn woorden gaan een eigen leven leiden.
Een leven verbonden aan de gedachten van de lezer.
Ik zou even willen weten wat die gedachten dan zijn.
Ook weer niet want mijn Spinsels zijn mijn gedachten.
Gedachten vrij van iedere moraal of wetten.
Een ongeboren kind geboren iedere maandag of dagen vooraf.
Ik wacht op de volwassenheid.
De erkenning van het bestaan.
Bestaan van mijn gedachten.
Ik kan ze slechts schrijven en hopen op rechtvaardiging
van hun bestaan.
U lezer, u bepaalt…


Reacties