Confrere de st. Michele.

Afgelopen weekend geschermd in Gent bij bovenstaand cluppie.
Niet individueel maar equipe.
Vorig jaar eerste keer bij hun 400 jarig bestaan.
De sfeer is niet te beschrijven.
Niets veranderd in 4 eeuwen.
21e eeuwse schermers in een 16e eeuws decor.
Alsof de oude schermmeesters mee keken.
Hun vermanende blikken als je je niet eervol gedroeg.
Wie ben ik dat ik mag deelnemen.
De heerlijke gemoedelijk sfeer.
Daarom snap ik ook niets van de voetbalgekte.
Verre van allure of eer.
Een sfeer van haat en nijd.
Miljoenen staren naar overbetaalde verwende jongetjes.
Zeker hun prestatie met een balletje is enorm;
maar voor miljoenen Euro’s? (Messi 41 miljoen per jaar).
Afgezien van de miljoenen schade dat het publiek aanricht.
Ingezette politie en medische zorg.
Ja ja de discussie dat het niet aan het voetbal ligt.
De schade bij het schermtoernooi?
75 Euro voor een gebroken FIE-kling.
Gewonden.
Gewonden?
Maar kan de massa zich vereenzelvigen?
Vereenzelvigen met een onbekende man die een even onbekende
man net iets eerder weet te raken?
Geen miljoenen Euro’s;
de fysieke prestatie zeker niet minder.

(In de halve finale verloren we brons aan een andere Nederlandse equipe).