De vrijheid van onvrijheid.

Vandaag wil ik schrijven over bevrijdingsdag.
Of zou ik moeten.
Vrijheid is voor mijn generatie een hol woord.
Vanzelfsprekend.
Ik ben van de “niks” generatie.
Dus geen strijd voor niks.
Er is overal al voor gestreden.
Van vrijheid in algemene zin tot vrijheid van
seksuele moraal.
Ik was op een crematie en besefte plots;
onze vrijheid is doorgeschoten.
Voorbij gegaan aan waarden normen.
Bang om ouderwets gevonden te worden.
Maar toen werd me duidelijk dat het om respect gaat.
Respect klinkt onvrij.
Maar het verschaft duidelijkheid in omgang.
Bevrijd je tevens van het juk van “dat het allemaal maar
moet kunnen”.
Onder het motto: “O wat zijn we toch modern en vrij!”
Ik wil een lans breken voor de vrijheid van onvrijheid.
Om gewoon het gevoel weer te krijgen van:
ik ben vrij…