Rood mutsje.

Vorige week schreef ik over een Post-it.
Eigenlijk vertroebelde het mijn gedachten.
Ik was naar een heel groot schermtoernooi in Bonn.
Nee ik schermde niet mee.
De hele wereldtop Floret schermen aanwezig;
Meervoudige Europese, wereld en olympische kampioenen.
Zag ze schermen en moest wel om mezelf lachen.
Zag me staan tegenover Cassara. (No 1 wereld floret).
Hij soepel bewegend als een balletdanser.
Ik als een bejaarde olifant met een rood mutsje.
Waarom met een rood mutsje?
Nou ooit een olifant met een floret gezien?
In ieder geval die Cassara zou me nooit kunnen missen.
Ik hem raken?
Ik denk zeker met mijn schrijven.
Naja het is een Italiaan dus Nederlands lezen?
Brengt me op die Post-it van vorige week.
Door de dood gaat zo’n Post-it verloren.
Beter geen Post-it maken.
Niemand zal dan ooit zijn hoofd breken.
Dan een ontmoeting.
Ik dacht mijn Post-it?
Na al die jaren, gewoon, gewoon zijn.
Één Post-it voldoende.
Niet meer tekst nodig…

Ps. Overbuurman is aan een natuurlijke dood gestorven.