Commitments.

Je zult me moeten kussen.
Geloven dat je van me houdt.
Een aardverschuiving klein op aarde.
In mij groot.
Jij zegt het leven is geen feest.
Commitments.
Ja maar de vraag is naar wie.
Ik stond bij zijn graf.
En ik wist, te veel in zijn leven.
Veel te veel.
Commitments.
Had hij een keus?
Ja,
ja en hij koos.
Te vroeg of te laat?
Doet er eigenlijk niet toe.
Daar bij zijn graf begreep ik;
het is nooit te vroeg of te laat.
Wat blijft is de keuze die je maakt.
Dat je hem maakt,
dat je hem potverdomme gewoon maakt.
Maar bij wiens graf stond ik eigenlijk?
De zijne, de mijne…?