Worden, zijn.

In de Chinese filosofie bestaat het leven niet uit “zijn” maar uit “worden”.
Eigenlijk ben je steeds “op weg naar”. (Taoïsme).
Wat ooit zal zijn.
Steeds een transformatie.
Groeien.
Maar groeien door niets te doen. (Wu Wei).
Op je af laten komen.
Het lijkt zich tegen te spreken.
Want hoe kun je iets worden door niets te doen?
Onze filosofie gaat steeds over zijn.
Ik worstel met deze twee gedachten.
Steeds weer.
Iets drijft me steeds verder.
Wat is het het einde?
Ik weet het niet.
Ik verlang naar het kunnen zijn.
Maar gaande weg merk ik;
mijn zijn is kunnen groeien.
Groeien naar beter.
Het beste.
Maar wat is het beste?
Beter dan ik ben, kan ik niet zijn.
Of wil ik worden?
Worden wat ik kan zijn…