Zondagmorgen.

Zomaar, zomaar op een morgen;
zondag.
Gezellig met vrienden.
Eten, lachen, praten.
Wat was, wat is, wat nog gaat komen.
Dromen over wat misschien nooit zal zijn.
Of toch, je weet het nooit want zo bij elkaar.
Had ik ooit kunnnen denken.
Toen; ik denk het niet.
Eigenlijk dacht ik veel baseler.
Het is eigenlijk niet meer als dit.
Zo bij elkaar.
Ze omarrmt me.
Even,
ik dacht,
Wat ons bindt,
ons scheidt.
Op zo’n zondagmorgen.