Literatuur versus hersenspinselen.

Literatuur wat is dat eigenlijk?
Er is al veel over gediscussieerd.
Een paar stoffige geleerden bepalen dat.
Althans; zo stel ik mij dat voor.
Als ik literatuur, of datgene wat daar voor doorgaat, lees;
bekruipt me een onbehaaglijk gevoel.
Wat een moeilijk gezeur om van A naar B te komen.
Zo krijg je wel snel een boek vol!
Het kan natuurlijk zo zijn dat het mij aan het nodige intellect
ontbreek om dergelijke teksten te waarderen.
Voor mij is schrijven een kunstvorm.
En dan heb ik het niet over het schrijven van een boodschappenbriefje.
Al moet ik bekennen dat je ook hier een klein literair feestje van kunt maken.
Nee; literatuur is, voor mij persoonlijk, zo schrijven dat de lezer
er over na gaat denken.
Zijn eigen beeld schept waar jij als schrijver slechts de animator bent.
Enkel de voorwaarden schept die het de lezer mogelijk maakt om
zijn beeld te creëren.
Zijn beeld en niet dat van de schrijver!
Aan de andere kant; wat wil de schrijver?
Een correcte voorstelling van wat hij zelf voor ogen heeft?
Zoals bijvoorbeeld met dit stukje.
Tja.
Wat een ongelooflijk spannend iets schrijven eigenlijk is.
De clou is natuurlijk wel dat je als schrijver lezers hebt.
Een platvorm waar je je hersenroerselen te berde kunt brengen.
Welaan hier mijn hersenspinsel voor vandaag!
Literair?
Ik denk net als die Brullende Berg…