Sterven en weerzien van een ego.

Vanmorgen met Pepper in de velden.
Zonnestralen, lange schaduwen van
populieren bij het kasteel, de gracht.
Daar heel fier zwemt ze;
Zwarte zwaan.
Vuurrode snavel, witte veertjes bij haar staart.
Haar uitstraling.
Wat een ego.
Ik dacht aan woorden die ik ooit las.
Stephen Divine.
Bewust leven,
bewust sterven.
Verdwijnen van het ‘ik’.
Losmaken van je ego.
Ik dacht aan een gesprek met twee mensen.
Hun ego’s.
Ik hief het glas.
Zij niet.
niet;
Hun ego belette.
Ik was hem verloren,
De mijne.
Maar daar stond hij weer.
Wat een weerzien.
Zoveel groter.
Verdomd ik leef,
leef, leef, lééf!!!