Getuigen.

Raakte verzeild tussen gevangen.
Ja reeds jaren bevrijd uit de kampen.
Maar in hun hoofd.
Nog steeds gevangen.
Niet te bevatten.
Getuigen van deportaties.
van wreedheden.
Marteling,
dood,
dood.
Steeds weer die dood.
De oerdrift.
Leven, leven overleven.
Ja ik lees het.
Zie het op TV.
Maar zo direct van hen die beleefd hebben?
Het grijpt me bij m’n keel.
Ik zie de beelden,
Ik voel hun verdriet.
Hun tranen.
Tranen die ik niet huilen kan.
Verdriet gaat niet over in DNA.
Mijn DNA is wel de getuige.
De erfenis ligt diep in me verscholen.
Geeft me kracht.
Houd me vast.
Houd me vast.
O, houd me vast…