25/okt/10

Hampoera eukeur sakitoewé.

Ik las deze woorden.
Werd getroffen door een soort spijt.
Verwijt?
Later dacht ik dat mij niets te verwijten viel.
Of beter; ik hoef mijzelf niets te verwijten.
Een gevoel van melancholie.
Staande bij het graf.
Mijn verleden,
toekomst.
De woorden,
overrompelen me.
Grijpen me bij mijn nekvel.
“Vergeef mij voor wat ik niet gedaan heb…”.

(Soedanese woorden van een zoon van een Njai, concubine KNIL soldaat).


Reacties