Vuur, mens, liefde voor even.

Gezellig met vrienden een barbecue.
Maak daarna een “kampvuurtje”.
Wat een feest voor de kinderen.
En wij.
Gezellig om het vuur.
Ik bedenk:
Waardoor bestaat vuur?
Om dezelfde redenen als dat het zich vernietigd.
Het groeit doordat het zich voed met het brandbare;
groeit het, verbrandt haar voedsel.
Door het groeien vernietigd het zichzelf dus.
De mens als vuur blijft groeien ten koste van zijn voedsel.
Vernietigd dus uiteindelijk zichzelf!
En dan de liefde?
Het groeit en groeit.
Haar voedsel?
De genegenheid.
Het verteert zichzelf.
Vindt zichzelf echter steeds opnieuw uit.
Al was het maar voor even…