Wanhoop.

Ik zag een documentaire over Gerard Reeve.
Een biografie.
Zijn successen op literair gebied.
Zijn schrijven, liefde, geloof, de openbare optredens.
Ik voelde de wanhoop van een intellectueel.
Pure wanhoop.
Want werd hij uiteindelijk begrepen?
Een leven van depressies, drank en……
schrijven.
Ontketende steeds weer nieuwe discussies.
Hij alleen tegen de wereld om hem heen.
Erkenning voor zijn seksuele geaardheid.
Voor hem een bevrijding maar ook voor vele met hem.
Wat bleef was steeds die wanhoop.
Zou hij gelukkig geweest zijn?
Telkens in een spagaat tussen politiek, liefde en geloof.
Kan helaas niet net als hij bogen op literaire successen.
Wel met hem voelen.
Steeds weer een lans willen breken.
Breken voor wie of wat?
De totale wanhoop…